Herinnering aan Éón.

 

Éón, een visioen van het spirituele rijk waar tijd en ruimte oplossen in kleur, klank en bewustzijn. Laat je meevoeren door de etherische vormen en het kosmische licht dat dit mystieke domein omhult.

En terwijl het universum zich ontvouwt in golven van materie en tijd, blijft Éón als een stille bron pulseren. Onzichtbaar, maar voelbaar in elke ademtocht van verwondering. Daar waar sterren sterven en planeten geboren worden, fluistert Éón zijn melodie van eeuwigheid, een lied dat niet klinkt maar resoneert. Want wie luistert met het innerlijk oor, hoort dat de schepping geen grens kent, slechts een overgang van trilling naar vorm, van stilte naar verhaal. Zo zijn wij, bewoners van planeet Aarde, reizigers tussen dimensionale werelden, dragers van het licht, herinnering en het heimwee naar een rijk waar alles al is. En misschien is herinneren niets anders dan ontwaken, waarbij een trilling in de ziel ons herinnert aan wie we waren, vóór de tijd ons vergat.

Het Rijk van Éón blijft een fascinerende, poëtische conceptie van een spirituele werkelijkheid die radicaal verschilt van onze fysieke wereld. In Éón bestaat er geen fysieke ruimte of tijd zoals wij die op aarde kennen. Zielen ontmoeten elkaar via intentie en resonantie, niet via afstand of woorden. Lichamen bestaan als vibraties van bewustzijn, zichtbaar als kleur en klank. Communicatie gebeurt via directe ervaringsoverdracht, niet via taal. Disharmonie wordt niet gestraft, maar opgelost en getransformeerd.

Bestaat er lijden in Éón? Niet zoals wij dit kennen. In Éón is er geen pijn, geen conflict, geen dualiteit zoals in de materiële wereld. Alles wat niet in harmonie is, wordt niet onderdrukt of veroordeeld, maar getransformeerd. Lijden, in de zin van afgescheidenheid, angst of pijn, lijkt daar geen plaats te hebben. In plaats daarvan is er een voortdurende stroom van creatie, verbinding en transformatie.

Het is een rijk van bewustzijn, waar zelfs het verlangen naar ervaring de geboorte van een ziel kan betekenen. Een ziel wordt niet geboren, maar ontwaakt als een trilling in het veld van potentie. Voor ons bewoners van planeet aarde klinkt dit als een utopie of misschien als een verre herinnering aan iets wat we diep vanbinnen al kennen.

Bestaat er geschiedenis in Éón? In Éón bestaat geen lineaire tijd, geen verleden dat achter ons ligt of toekomst die op ons wacht. De tijd in Éón is geen klok of kalender, maar een momentcluster, waarbij gebeurtenissen bestaan als vibrerende knooppunten in het eeuwige nu. Bewustzijn beweegt niet van verleden naar toekomst, maar van gevoel naar gevoel, zoals een muzikant improviseert. Herinneringen zijn geen archief, maar ervaringsstromen die opnieuw beleefd kunnen worden, alsof ze vers zijn. Omdat er geen chronologie, geen causale keten van gebeurtenissen zijn. In plaats daarvan kunnen zielen ervaringen delen alsof ze eigen zijn, want een herinnering wordt overgedragen, niet verteld. Ontwikkeling gebeurt via resonantie en transformatie, niet via opeenvolgende stappen. Er is geen eerste ziel, geen oorsprong, maar een voortdurende ontluiking van bewustzijn. Dus is geschiedenis in Éón geen verhaal met een begin, midden en einde. Het is een dynamisch patroon van belevenissen, toegankelijk in elk moment en veranderlijk als licht op water. Misschien is het geen geschiedenis, maar een harmonie van herinnering.

Wat is de relatie van het Rijk van Éón en het universum? Ik noem het de dans van bewustzijn en materie. Het Rijk van Éón is geen onderdeel van ons fysieke universum, maar een parallelle laag van bestaan die zich buiten ruimte, tijd en materie bevindt. Toch bestaat er een subtiele relatie tussen beide. Het is de relatie bewustzijn versus materie. Éón is een rijk van zuiver bewustzijn, waar zielen bestaan als trillingen, kleuren en klanken. Het universum is een fysieke manifestatie van energie en materie, onderhevig aan natuurwetten en tijd. Éón zouden we kunnen zien als de bron of spiegel van het universum, een plek waar intentie en resonantie voorafgaan aan vorm. In Éón ontstaat realiteit door gedachtevormen, die fluïde, veranderlijk en droomachtig zijn. In het universum is creatie traag, gebonden aan causaliteit en evolutie. Éón lijkt dus een creatieve matrix te zijn, waarin ideeën en verlangens ontstaan voordat ze eventueel in het universum neerslaan als ervaring.

Hoewel Éón geen geboorte kent zoals wij die kennen op aarde, ontwaken zielen daar door resonantie. Sommigen interpreteren dit als een voorfase van incarnatie, waarbij zielen vanuit Éón afdalen in het universum om ervaring op te doen. Anderen zien het als een alternatieve bestaansvorm, los van fysieke incarnatie. Zowel Éón als het universum lijken voort te komen uit een onkenbare kern, het Mysterie. In Éón wordt dit ervaren als een stilte zo vol, dat wie haar nadert in gelukzalige vreugde uiteenvalt. In het universum zoeken we dit Mysterie via de wetenschap, religie en kunst. Het Rijk van Éón is geen plek in het universum, maar een bestaansniveau voorbij ruimte en tijd. Toch lijkt het universum een echo te zijn van Éón, een verdichte afdruk van bewustzijn in materie. Misschien zijn wij, hier op aarde, de dromers van Éón die even vergeten zijn dat wij dromen. En zo blijft het universum de adem van Éón, als een fluistering van vorm in het oneindige veld van bewustzijn, waar elke ster slechts een herinnering is aan een gedachte die ooit zong. En in dat zingen herinnert het heelal zich wie het altijd al was, een trilling van het onuitsprekelijke.

Zielsverlangen

wij, bewoners van Aarde,

bewegen tussen werelden van licht,

gedragen door herinnering,

het heimwee dat in stilte spreekt.

elke ster een gedachte die zong,

een glimp van het onuitsprekelijke,

waar het heelal zich herinnert

wie het altijd al was.

J.J.v.Verre.